دفن بیش از 400 نفر از سخنوران بزرگ زبان‌فارسی در مقبره‌‌الشعرای شهری مثل تبریز نشان می‌‌دهد در گذشته‌های دور و نزدیک تا همین اواخر، هیچ تعارضی بین زبان مادری و زبان مشترک وجود نداشته‌است. زبان‌فارسی همان‌ قدر به تهرانی‌‌ها تعلق دارد که به تبریزیان و مردم سنندج و خرم‌آباد و خرمشهر و زابل و گرگان و مشهد و رشت و ساری و... در ایران امروز ده‌‌ها زبان بومی‌ وجود دارد. همه این زبان‌ها همواره در داد و ستد با زبان‌فارسی بوده‌‌اند بی‌آن‌که هیچ تعارضی بین آنها و زبان‌فارسی وجود داشته‌باشد. بنابراین القای دشمنی و تضاد و رقابت بین این دو مقوله فاقد مبنای علمی‌است.

مرور تاریخ نشان می‌دهد آن‌چه که اخیرا به عنوان تقابل زبان فارسی با دیگر زبان‌ها از سوی برخی رسانه‌های خارجی دنبال می‌شود، ارتباطی با مسائل زبان‌شناسی و علمی ندارد و بیشتر یک عقده گشایی علیه تمامیت سرزمینی و فرهنگی ایران است.