بازخوانی تحولات اروپا و آمریکا نشان می‌دهد که نئونازیسم نه‌تنها به حاشیه نرفته، بلکه در لایه‌های قدرت سیاسی و امنیتی غرب نفوذ کرده است. این روند خطرناک که با سکوت و همراهی ساختارهای غربی مواجه شده، تهدیدی جدی برای آینده بشریت است.

سومین سفر احمد الشرع به ترکیه پس از دیدارهایش با ترامپ، بن‌سلمان و مقامات خلیج فارس، زوایای تازه‌ای از ماهیت دولت انتقالی سوریه و نقش ترکیه در برآمدن آن را روشن می‌سازد؛ دولتی که ردپای افراط‌گرایی در آن محسوس است.

نخست‌وزیر انگلیس با اشاره به حمله مرگبار سال گذشته در «ساوت‌پورت» که باعث قتل سه کودک شد، تأکید کرد که تروریسم دچار تغییر شده و این کشور باید نظام مقابله با افراط‌گرایی را اصلاح کند.

سرپرست وزارت امور خارجه در واکنش به تعطیلی مرکز اسلامی هامبورگ گفت: این اقدام علاوه بر هدیه‌ای به افراط‌گرایان، خشونت‌طلبان و جریان‌های حامی تروریسم ناقض آزادی مذهب و اندیشه است.

مسعود پزشکیان، رئیس جمهور منتخب در یادداشتی نوشت: تروریسم و افراط گرایی درد مشترک ماست و معالجه ریشه‌ای آن نیازمند همکاری است. رویارویی نظامی میان کشورهای منطقه می‌بایست بر اساس حق و عدالت و حقوق مشروع ملت‌ها پایان یافته و بحران‌های داخلی از راه های مسالمت آمیز حل و فصل شود.

در حالی که سکوت معنا دار و در اکثر مواقع همراهی اشکار امریکا و متحدان اروپایی رژیم صهیونیستی از جنایت مستمر تل آویو در غزه از این باریکه کوچک یک گورستان بزرگ برای کودکان، زنان و سایر افراد بی‌گناه ساخته است، لحن تند و معترض ایالات متحده و هم‌پیمانان اروپایی‌اش در محکومیت خشونت علیه فلسطینیان در کرانه باختری، سوال‌برانگیز شده و این سئوال را بوجود آورده که دلیل این استاندارد دوگانه چیست؟

اقدام سوناک در برکناری وزیر کشور افراطی و یا بیان ادعاهای بشردوستانه در حمایت از غزه صرفا اقداماتی ظاهری برای فرار از سقوط بوده و در عمل هیچ تغییری در مواضع ضدبشری او و دولتش ایجاد نشده است.

مقامات اروپایی به‌گونه‌ای رفتار می‌کنند که گویا قبل از جنگ غزه این افراطی‌گریِ سازمان‌یافته و اسلام‌ستیزی سیستماتیک اساسا وجود نداشته و بر اثر عملیات طوفان الاقصی شاهد خلق و استمرار آن هستیم!

آتش زدن یک مسلمان توسط یک نژادپرست انگلیسی در شهر بیرمنگام را می‌توان نقطه عطف اسلام‌هراسی و اسلام‌ستیزیِ نظام‌مند و ساختاری در غرب دانست.

آنچه این روزها در اروپا و آمریکا در سطح کلان حاکمیتی رخ می‌دهد، نشان‌ از حقایقی دارد که چرایی و چگونگی شکل‌گیری جریان‌های افراطی و تروریستی و همچنین نقش‌آفرینی آنها در جنگ اوکراین را آشکار می‌سازد.