زبان پزشکیان به زبان الگوی "حکمرانی خوب" شباهت زیادی دارد چراکه با صمیمیتی بیرون از تکلّف‌های بوروکراتیک و پروتکلی، مشکلات را روایت می‌کند. اما شهروندان خوش دارند از زبان صمیمی و صادقانه‌ی رئیس‌جمهور‌شان، یک برنامه‌ی عملی و اجرایی و ایجابی بشنوند. زبان "حکمرانی خوب"، زبانی شفاف و صادق و در عین حال مقتدر و روشنگر و امیدبخش و مسئولانه است.

آنچه این انتخابات را مهم و بی‌سابقه می‌سازد، نه تنها شرایط سخت داخلی و پیچیدگی و غرابت وضع خارجه و موازنه‌های تازه در منطقه و سراسر جهان است، که برساختن کیفیت تازه‌ای از مشارکت ملی در دو سطح حکومت و ملت است.

هر رفتار یا گفتاری که مستقیما یا تلویحا به نقش و کارکرد واقعی آحاد مردم در نظام حکمرانی ضربه بزند و یا از پاسخگویی صادقانه به مطالبات افکارعمومی طفره رود از جانب هر فرد و جایگاهی که باشد اقدامی غیر قابل پذیرش و ضربه زننده به اعتماد عمومی است.

مدیریت جدید در کشور باید به این نکته توجه داشته باشد که اصلاح تفکرات و رفتارهای محافظه‌کارانه گرچه نیازمند «فکر و عمل انقلابی و جهادی» است اما این روش و منش باید با «عقلانیت» همراه باشد تا کشور از آن سوی بام نیفتد.

دولت دوازدهم آغازگر راهی در حوزه مدیریت تعارض منافع بود که انتظار می‌رود دولت سیزدهم آن را ادامه داده و تکمیل نماید. تهیه یک لایحه اولین گام دولت دوازدهم بود که در مجلس علی‌رغم تلاش‌های دولت مطرح نشد و مجلس به جای آن، خود یک طرح مدیریت تعارض منافع را تهیه کرد. همچنین در دولت دوازدهم چندین سازمان و وزارتخانه مقررات و آیین‌نامه‌هایی را در حوزه مدیریت تعارض منافع به تصویب رسانده و اجرا کردند. درمجموع گام‌های اولیه در دولت دوازدهم در این زمینه برداشته‌شده است و انتظار می‌رود دولت سیزدهم با برطرف نمودن نقایص فعالیت‌های دولت دوازدهم به همان راه ادامه دهد.

«ابوالمشاغل» به کسی می‌گویند که همیشه به دنبال کسب موقعیت جدید و به دست آوردن پست های مدیریتی یکی پس از دیگری است چنین فردی در یک بستری توان رشد و بالندگی دارد که خواجه نظام الملک به خوبی آن را برایمان شرخ داده است.

سیاست‌گذار در سبک «تنسی تاکسیدو و چاملی» بی‌حوصله است، وقت و حال ندارد بپرسد «چقدر، برای چه کاری، توسط چه کسی، با چه تضمینی، دارای چه اثری، در چه بازه زمانی، بر اساس چه الگویی، به اعتبار کدام آزمون، مقایسه‌شده با کدام کشور، تأییدشده توسط کدام مطالعه، پشتیبانی‌شده با کدام سند سیاستی، اجرای آزمایشی در کدام مقیاس، تأمین‌کننده کدام منافع، و ...؟»

ما مدام با نفی دیگری مواجه هستیم و این نکته قابل‌توجه است که نفی دیگری در مقابل همراهی، همزادپنداری و همدردی است که مبنای اخلاق است. ما حین اخلاقی زیستن، شفقت ورزی هم می‌کنیم و تا وقتی‌که به نفی دیگری می‌پردازیم موانعی را سر راه شفقت ورزی خودمان تعبیه کرده‌ایم.