آمریکا همواره از «نظم جهانی» و «روابط عادی» سخن گفته؛ اما عملکرد آن چیزی جز تحریم، تهدید و تجاوز نبوده است. جمهوری اسلامی ایران در مقابل این یکجانبه‌گرایی ایستاده و با ایجاد روابط مستقل و چندجانبه، نظم جدیدی را در جهان تثبیت کرده است.

سفر هم‌زمان دونالد ترامپ به حاشیه جنوبی خلیج فارس و مارک روبیو به ترکیه، دو پرده از یک نمایش است: امنیت را با دلار می‌فروشند، دشمنان خیالی می‌سازند و یک‌جانبه‌گرایی آمریکا را تنها نسخه علاج جهان می‌نامند؛ نسخه‌ای که خود زخم تازه می‌آفریند.

نهایت صداقت غربی ها به رهبری آمریکا برای تنش زدایی ادعایی در منطقه غرب آسیا را می توان در رفتار دو گانه آنها دید؛ آنجا که همزمان با تدارک اعمال فشار و تحریم بیشترعلیه ایران ذیل گروه 7، لایحه کمک 26 میلیارد دلاری به اسرائیل در مجلس نمایندگان آمریکا تصویب می شود.

غرب که زمانی مدعی بهره‌گیری از تحریم‌ها برای تسلیم و انزوای ایران بود، امروز نه تنها به آن دست نیافته بلکه جهان شاید افول یک‌جانبه‌گرایی غرب و رویکرد جهانی به مقابله با آن است.

سفیر جمهوری اسلامی ایران در مسکو با اشاره به اینکه جمهوری اسلامی ایران سردمدار خیزش علیه یکجانبه‌گرایی آمریکا بود، گفت: این حرکت از انقلاب اسلامی ما آغاز شد و خوشحالیم که این گفتمان در دنیا در حال شکل‌گیری و تقویت است و قدرت‌های دیگری نیز عملا به این گفتمان رسیده‌اند.

در مقطع کنونی که پیوندهای سیاسی، اقتصادی میان ایران و کشورهای منطقه در حال گسترش است، «فتاّح» پیام اتحاد، همدلی و امنیت منطقه‌ای بدون اتکاء به قدرت خارجی را به کشورهای منطقه مخابره می‌کند.

تحولات بین‌المللی در ماه‌های اخیر نشان می‌دهد که راهبرد استفاده از تحریم های یکجانبه از سوی آمریکابر علیه کشورهای مستقل در حال فروپاشی است و روند جدیدی در روابط میان کشورهای جهان در حال شکل گیری است.

اگر ترامپ نخواهد با چین به سازش برسد مسیری جز نزدیک شدن به اروپا و برقراری موازنه و ایجاد جبهه قوی جهانی ندارد. بسیار روشن است که انتخاب این مسیر با توجه به رویکرد فعلی ترامپ در قبال اروپای واحد نیز کم هزینه‌تر از سازش با چین نیست چرا که اختلافات شدید میان اروپا و آمریکا مسائلی نیست که به سادگی قابل حل باشد.

در آمریکا حدود شش ماه دیگر انتخابات 2020 برگزار می‌شود و اگر طی این مدت ترامپ نتواند اعتماد عمومی را بازگردانده و بر اقتصاد نیمه تعطیل و موج فزاینده بیکاری و نظم به هم ریخته جهانی غلبه کند، جهان با چندجانبه‌گرایی مبتنی بر همکاری‌های متقابل مواجه شده و شرایطی ایجاد می‌کند که غروب یکجانبه‌گرایی و هژمونی پوشالین آمریکا بر جهان رقم خواهد خورد.