رفتارهای چندلایه آمریکا از تهدید در شورای حکام تا تحریم‌های تازه و پرونده‌سازی‌ موازی، نشان از تلاش واشنگتن برای سرپوش‌گذاشتن بر شکست‌های راهبردی‌اش دارد. این سیاست «همه یا هیچ» در مذاکرات هسته‌ای، ابزاری برای فشار، فریب و جبران ناکامی‌هاست.

وزارت خزانه‌داری آمریکا بار دیگر ایران را هدف تحریم قرار داد. این بار 5 فرد و 10 شرکت ایرانی و خارجی به بهانه همکاری در برنامه موشکی ایران تحت تحریم قرار گرفته‌اند.

سخنان روز گذشته ترامپ علیه ایران در اجلاس ریاض، نه تنها تکرار روایت‌های نخ‌نمای تحقیر و تهدید بود، بلکه نشان داد واشنگتن هنوز نتوانسته با واقعیت ایرانِ پس از انقلاب کنار بیاید؛ کشوری مستقل، مقاوم و تأثیرگذار که دیگر تابع معادلات سلطه‌محور نیست.

دونالد ترامپ در اظهاراتی جنجالی در عربستان سعودی، محمد بن سلمان را «مردی باورنکردنی» خواند و اعلام کرد آماده توافق با ایران است، اما هشدار داد اگر تهران «شاخه زیتون» را رد کند، فشار حداکثری بازخواهد گشت. او همچنین از توافقات صلح ابراهیم حمایت کرد.

وزارت خزانه‌داری آمریکا با به‌روزرسانی فهرست تحریم‌های خود، نام دو فرد ایرانی و یک شرکت فناوری مستقر در تهران را بدون صدور بیانیه رسمی به لیست تحریم‌شدگان افزود؛ اقدامی که ادامه سیاست فشار حداکثری علیه ایران تلقی می‌شود.

اوپک‌پلاس با وجود روند نزولی قیمت نفت، برای دومین ماه متوالی افزایش تولید را تصویب کرد. این تصمیم در حالی اتخاذ شده که بازار نگران اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران است.

اقتصاد ایران تحت تحریم‌‌‌ها آسیب‌‌‌های زیادی دیده است. در یکی از مطالعات اخیرم، عملکرد اقتصادی ایران را با گروهی از کشورهایی که تا پیش از تحریم‌‌‌های 2012 روند توسعه‌‌‌ای مشابهی با ایران داشتند، مقایسه کردم.برآوردها نشان می‌دهد که تحریم‌‌‌ها در دوره 2012 تا 2019، به طور متوسط سالانه باعث کاهش 3600دلار درآمد سرانه (به قیمت‌های برابری قدرت خرید) هر ایرانی شده‌

وزرات خزانه داری آمریکا در راستای سیاست فشار حداکثری دولت دوم دونالد ترامپ، تحریم های جدیدی را علیه جمهوری اسلامی ایران اعمال کرد.

بلومبرگ در گزارشی ادعا کرد دستکم 11 نفتکش تحت تحریم ایالات متحده در نزدیکی مالزی با نفت خام ایرانی در حالت توقف هستند،

وزارت خزانه‌داری آمریکا تحریم‌های جدیدی که را اعمال و ادعا کرد این محدودیت‌ها به ایران مرتبط است.