کره جنوبی به‌عنوان رئیس دوره‌ای شورای امنیت سازمان ملل، پیش‌نویس قطعنامه‌ای برای لغو دائمی تحریم‌های ایران را نهایی کرده است؛ هرچند دیپلمات‌ها می‌گویند شانس تصویب آن با توجه به اختلاف نظر اعضای غربی و وتوی احتمالی، اندک است.

اروپا همزمان با تأکید بر لزوم ازسرگیری مذاکرات با ایران، تحریم‌های جدیدی علیه مقامات ایرانی تصویب کرده است. این سیاست دوگانه، نشان از سردرگمی و نفاق دیپلماتیک غرب در مواجهه با تهران دارد. آیا اروپا به دنبال گفتگوست یا اعمال فشار بیشتر؟

اتهام‌زنی تکراری سنتکام علیه ایران با هدف انحراف افکار عمومی از شکست‌های صهیونیست‌ها، توجیه حضور نظامی آمریکا در منطقه و فشار چندلایه سیاسی، رسانه‌ای و حقوقی بر تهران طراحی شده؛ سناریویی که با واقعیت‌های میدانی سازگار نیست.

رفتارهای چندلایه آمریکا از تهدید در شورای حکام تا تحریم‌های تازه و پرونده‌سازی‌ موازی، نشان از تلاش واشنگتن برای سرپوش‌گذاشتن بر شکست‌های راهبردی‌اش دارد. این سیاست «همه یا هیچ» در مذاکرات هسته‌ای، ابزاری برای فشار، فریب و جبران ناکامی‌هاست.

وزارت خزانه‌داری آمریکا بار دیگر ایران را هدف تحریم قرار داد. این بار 5 فرد و 10 شرکت ایرانی و خارجی به بهانه همکاری در برنامه موشکی ایران تحت تحریم قرار گرفته‌اند.

سخنان روز گذشته ترامپ علیه ایران در اجلاس ریاض، نه تنها تکرار روایت‌های نخ‌نمای تحقیر و تهدید بود، بلکه نشان داد واشنگتن هنوز نتوانسته با واقعیت ایرانِ پس از انقلاب کنار بیاید؛ کشوری مستقل، مقاوم و تأثیرگذار که دیگر تابع معادلات سلطه‌محور نیست.

دونالد ترامپ در اظهاراتی جنجالی در عربستان سعودی، محمد بن سلمان را «مردی باورنکردنی» خواند و اعلام کرد آماده توافق با ایران است، اما هشدار داد اگر تهران «شاخه زیتون» را رد کند، فشار حداکثری بازخواهد گشت. او همچنین از توافقات صلح ابراهیم حمایت کرد.

وزارت خزانه‌داری آمریکا با به‌روزرسانی فهرست تحریم‌های خود، نام دو فرد ایرانی و یک شرکت فناوری مستقر در تهران را بدون صدور بیانیه رسمی به لیست تحریم‌شدگان افزود؛ اقدامی که ادامه سیاست فشار حداکثری علیه ایران تلقی می‌شود.

اوپک‌پلاس با وجود روند نزولی قیمت نفت، برای دومین ماه متوالی افزایش تولید را تصویب کرد. این تصمیم در حالی اتخاذ شده که بازار نگران اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران است.

اقتصاد ایران تحت تحریم‌‌‌ها آسیب‌‌‌های زیادی دیده است. در یکی از مطالعات اخیرم، عملکرد اقتصادی ایران را با گروهی از کشورهایی که تا پیش از تحریم‌‌‌های 2012 روند توسعه‌‌‌ای مشابهی با ایران داشتند، مقایسه کردم.برآوردها نشان می‌دهد که تحریم‌‌‌ها در دوره 2012 تا 2019، به طور متوسط سالانه باعث کاهش 3600دلار درآمد سرانه (به قیمت‌های برابری قدرت خرید) هر ایرانی شده‌