اظهارات رهبر معظم انقلاب در جمع فرماندهان ارتش بار دیگر نشان داد که سیاست جمهوری اسلامی ایران در قبال آمریکا، نه بر مبنای خوش‌بینی و امید به تغییر رویکرد کاخ سفید، بلکه بر پایه تجربه‌ای استوار است که از مذاکرات پرهزینه و بی نتیجه دهه 90 به دست آمده است.

تریبا پارسی معتقد است: ترامپ به جای پایبندی بیش از حد به تحریم‌ها -محدودیت‌هایی که رییس‌جمهوری در دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش به دنبال اجرای‌شان بود- فضایی را برای عدم پایبندی به تحریم‌ها تعریف کرد

ترامپ که به نظر می‌رسد هنوز درک درستی از شرایط جدید بین‌المللی ندارد، تحت فشار نتانیاهو دستور اجرایی جدیدی علیه ایران صادر کرد. اما آیا این تحریم‌ها، که شباهت زیادی به شکست‌های قبلی آمریکا دارد، می‌توانند تأثیری بر معادلات منطقه‌ای و جهانی بگذارند؟

در میانه بحران تجاری ترامپ و عقب‌نشینی از سیاست‌های تعرفه‌ای، انتشار خبری از رویترز درباره احیای سیاست «فشار حداکثری» علیه ایران به‌نظر می‌رسد تلاشی هدفمند برای انحراف توجهات از بحران اقتصادی و بازسازی وجهه ترامپ باشد.

بازگشت ترامپ به کاخ سفید می تواند با فعال شدن دوباره سیاست فشار حداکثری، تشدید تحریم‌ها را نیز به همراه داشته باشد، اما میزان توانمندی ایران در ایجاد راهکارهای خلاقانه برای پایدار نگه داشتن صادرات نفت و مقابله با تحریم‌ها ضمن بی اثر سازی فشارهای سیاسی و اقتصادی، قدرت چانه‌زنی کشور را در مذاکرات افزایش خواهد داد.

یک سایت خبری نزدیک به کنگره آمریکا در تحلیلی به دلایل متعددی اشاره کرده که چرا فشار حداکثری در دوره دوم دونالد ترامپ علیه ایران کارساز نخواهد بود.

سیاست خارجی غیرمتعارف ترامپ به دوره ای از تقابل شدید با ایران در اولین دوره ریاست جمهوری او منجر شد. با این حال، روندهای منطقه در چهار سال گذشته تغییر کرده است و رویکرد ترامپ در قبال ایران ممکن است در نتیجه تغییر کند.

اگر به گفته« ند پرایس»، آمریکا با وجود استفاده از تمامی ابزارهای خود برای اثر بخش نمودن سیاست فشار حداکثری بر علیه ایران، موفق نشده حتی یکی از بزرگترین شرکای تجاری خود یعنی جمهوری خلق چین را از همکاری نفتی و تجاری با ایران باز دارد، آیا تداوم این اقدامات نشان دهنده فقدان درایت سیاسی و هوشمندی راهبردی در کاخ سفید نیست؟

سخنان بن‌سلمان درباره جایگاه ایران و دلایل توافق با تهران، بر گرفته از نگاه ایده‌آل‌گرایانه او نسبت به تحولات بین‌المللی نیست، بلکه محصول ابطال گزاره‌ها و پیش‌فرض‌های راهبردی آمریکا در غرب آسیا است.

غرب با تکنیک رسانه‌ای دروغ بزرگ، به‌دنبال جوسازی‌های بین‌المللی علیه ایران به عنوان کشوری مستحق فشار بوده و با بزرگ‌نماییِ آنچه در مدارس ایران روی داده ابعاد جدیدی از تحرکات بین‌المللی علیه ایران در قالب فشار حداکثری را آغاز کرده است.