استمرار تهدیدات خارجی و قرار گرفتن ایران در شرایط حمله نظامی می‌تواند منجر به اقداماتی بازدارنده مانند اخراج بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی و قطع همکاری با آن شود. انتقال مواد غنی شده به مکان‌های امن و نامشخص در ایران نیز می‌تواند در دستور کار قرار گیرد.

رئیس سازمان انرژی اتمی گفت: در سازمان انرژی اتمی سه بخش داریم که مشارکت با بخش خصوصی را از سال 1402 کلید زدیم.

معاون سازمان انرژی اتمی ایران از افزایش 100 درصدی اکتشافات زمینی، جهش 34 درصدی در معدن‌کاری و تولید کیک زرد به عنوان دستاوردهای مهم این حوزه در سال 1403 نام برد و از برنامه‌های آتی برای توسعه کارخانجات فرآوری و تولید کیک زرد در سایت‌های معدنی سازمان در سراسر کشور خبر داد.

رئیس سازمان بین‌المللی انرژی اتمی در واکنش به تحریم های ایران گفت: «تحریم‌های کارکردی ندارند. ایران به‌وضوح آن‌ها را دور می‌زند. برنامه هسته‌ای ایران – به ویژه از 2018 – رشد عظیمی داشته است.»

رئیس سازمان انرژی اتمی تصریح کرد که با بهره‌برداری از طرح پایلوت استحصال و خالص‌سازی هلیوم از گاز طبیعی و پس از آن با احداث نخستین کارخانه تولید این محصول، جمهوری اسلامی ایران به جرگه تولیدکنندگان خالص‌سازی هلیوم از گاز طبیعی ملحق خواهد شد.

محمد اسلامی گفت: سازمان انرژی اتمی ایران مکلف است که توسعه برق اتمی را با شتاب بیشتری دنبال کند.

استراتژی غرب در برابر ایران به دو گزینه تعامل یا تقابل خلاصه می‌شود. تحمیل محدودیت‌های جدید، تشدید فشارهای تحریمی، یا تهدید به فعال‌سازی مکانیسم ماشه، می‌تواند شرایط فعلی را به دوره پیش از برجام بازگرداند. با این حال، پیشرفت توانمندی‌های هسته‌ای ایران و توافقات اخیر با آژانس، مسیر غرب را دشوارتر کرده است.

ادعای گروسی درباره نزدیک شدن ایران به غنی‌سازی با درجه نظامی را باید در کنار انبوه تبلیغات سوء و غرض‌ورزانه علیه کشورمان تلقی کرد که این روزها بیش از پیش و با انگیزه مقابله با ایران ضد رژیم صهیونیستی در دستور کار آمریکا و متحدانش قرار دارد. بخوانید!

تلاش برای محدود کردن دسترسی ایران به فناوری صلح آمیز هسته‌ای از سوی نظام سلطه، نه تنها ریشه در سیاست‌های امنیتی و ژئوپلیتیکی دارد، بلکه بیانگر نگاهی تبعیض‌آمیز به حق توسعه کشورهاست.

تهدید ایران با مکانیسم ماشه از سوی اروپا و تقلا برای جلوگیری از غروب تحریم‌ها، طلوع تنش‌های تازه در روابط ایران با آژانس انرژی اتمی خواهد بود. تروئیکای اروپا به جای جبران نقض عهدهای متعدد، مسیری در پیش گرفته که پایان آن قطعا به حل مسائل موجود منتهی نخواهد شد