سفر آقای پزشکیان رئیس جمهور دولت چهاردهم به نیویورک و سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در اولین سال مسئولیت وی به عنوان رئیس جمهور کشور ایران توجه محافل گوناگون را به خود جلب می‌کند به هر روی آنچه در ایران رخ می‌دهد در منطقه خاورمیانه و در نظام بین‌الملل از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.

ظاهراً درک تندروها از معنای سیاست و انتخابات مثل همه ادراکات دیگر آنان، متفاوت از عقل سلیم یا متعارف است. آنان توجه ندارند که رئیس‌جمهوری آمده که قرار نیست مثل آنان بیاندیشد یا سخن بگوید یا عمل کند و اگر چنین قراری بود، مردم به نامزد آنان رای می‌دادند و نه به پزشکیان‌. بنابراین، اگر نقد و انتقادی دارند باید در مقایسه با وعده‌های داده‌شده او انتقاد کنند.

رئیس جمهور با اشاره به وقایع روز گذشته در لبنان، چنین رخدادی را مایه شرمساری کشورهای غربی و در رأس آنها آمریکایی‌ها دانست که از هیچ امکانی برای پیشبرد اهداف غیرانسانی خود فروگذار نمی‌کنند.

رئیس جمهور تعمیق و تقویت روابط و همکاری‌ها میان ایران و روسیه را باعث کاهش اثربخشی تحریم‌ها و اقدامات ناعادلانه علیه دو کشور دانست و گفت: روابط میان تهران و مسکو در مسیری دائمی، مستمر و ماندگار توسعه خواهد یافت.

رئیس جمهور خطرناک‌ترین منکر را تفرقه توصیف کرد و گفت: زمانی باید برای اسلام نگران بود که ما چنان در اختلافات غرق شویم که یک رژیم جنایتکار در سایه سکوت زنان و کودکان را به خاک و خون بکشد.

نخستین نشست خبری رئیس دولت چهاردهم برگزار شد. این نشست خبری مجال مناسبی شد تا درباره دیدگاه‌ها، تصمیمات و سیاست‌های آقای دکتر پزشکیان و دولت او شفاف‌سازی شود. چند نکته قابل توجه درباره مواضع آقای رئیس‌جمهور قابل طرح است.

مردم ایران با تعالیم نهج‌البلاغه انقلاب کردند ولی اکنون طعم اجرائی شدن فرمان‌های امیرالمؤمنین علیه‌السلام که در سرتاسر نهج‌البلاغه ثبت است را نمی‌چشند.

پرسش و پاسخ دیروز کیهان و پزشکیان را در سطحی بسیار فراتر و کلان‌تر از انتصاب چند مدیر میانی و کارشناس باید دید و شناخت. این پرسش و پاسخ، میان دو رویکرد جدی به مناسبات کلان امروز ایران است.