سیاست «سندروم دم سگ» زمانی اتخاذ می‌شود که بحران داخلی چنان بزرگ می‌شود که رهبران راهی جز خلق بحرانی جدید، بزرگ‌تر و خارجی‌تر برای نجات خود نمی‌بینند. یعنی به ‌جای آنکه سیاستمداران بحران را مدیریت کنند، بحران تازه‌ای می‌سازند تا توجه افکار عمومی را منحرف کنند.