بارندگی‌های اخیر در استان سیستان و بلوچستان موجب جاری شدن سیلاب در نقاط مختلف استان و وارد شدن خسارت‌های عمده شد که طبق برآوردهای اولیه میزان خسارت در حدود 14هزار میلیارد ریال است. این سیلاب‌ها دارای الگویی تکرارشونده‌اند به این معنی که همواره در فصولی از سال استان گرفتار بروز سیلاب‌های مشابه می شود.

خشکسالی‌های ایران نسبت به گذشته طولانی تر و شدیدتر شده و تقریبا با یک شاخصی که ترکیب دما و بارش است بنام SPEI روند خشکسالی‌ها از سه دهه پیش تشدید شده است.

میانگین دما در پنجاه سال اخیر هر دهه با شیب 4 درجه افزایش یافته است. در سال آبی 1400، 1401، 61.7 درصد از خاک کشور درگیر خشکسالی بوده و تنها 19.3 درصد ترسالی را تجربه می‌کند.

برخی انتظارات ایجاد شده در خصوص استفاده از روش بارور سازی ابرها برای مقابله با موج خشکسالی در کشور،بیش از ان که ریشه در حقیقت داشته باشد ، امیدواری کاذب است .

آمار نشان می دهد که سرانه مصرف آب در کشوربرای هر نفر 230 لیتر در روز است در حالی که می‌توان این میزان را به راحتی به 130 یا 150 لیتر در روز برای هر نفر کاهش داد.

هرچند به گفته مسئولان هواشناسی، بارندگی های آذرماه میانگین بارش پاییز را تا حدودی جبران کرد اما در مجموع، پاییز امسال کم بارش ترین پاییز طی یک دهه گذشته بود. با کاهش چشمگیر بارش‌های پاییزی حجم ذخیره آب پشت سدهای کشور کاهش پیدا کرده بطوری که این ذخایر، به پایین تر سطح رسیده است. این یعنی تابستان سال آینده ممکن است شاهد خاموشی‌های گسترده و حتی سهمیه بندی آب در برخی از مناطق کشور باشیم.

طرح کاشت یک میلیارد درخت، اقدامی ضروری برای ایران است. اگر جنگل‌کاری‌های دست کاشت و کنترل مناطق بیابانی که از قبل انجام شده صورت نمی‌گرفت 4 هزار روستا هم خالی‌ ازسکنه، حدود 70 فرودگاه کشور تعطیل، 1700 کیلومتر ریل راه‌آهن از دسترس خارج و اتوبان‌های زیادی زیر شن‌های بیابان مدفون می‌شدند. امروز به لطف کاشت آن گونه‌های درختی،‌ شتاب توسعه بیابان‌ ها مهار شده است.

علی‌رغم گذر از پیک تابستان اما همچنان بحران آب در کشور وجود دارد و پاییز نیز تاکنون نتوانسته مرهمی بر شرایط فعلی شود.