معاون سیاسی وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران گفت: ابتکار دولت سیزدهم شرایط جدیدی را در منطقه فراهم کرد و موجب احیای اعتماد متقابل سیاسی میان کشورهای منطقه شد.

گزافه نیست اگر یکی از علل عقب ماندگی اقتصاد ایران در دهه نود را همین عامل بی توجهی به ظرفیت ویژه قاره آفریقا به شمار آوریم.

به‌طور کلی سه نگاه کلان نسبت به دیپلماسی فرهنگی و جایگاه آن در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران وجود دارد که غلبه هر یک از آنها بر عرصه تصمیم‌گیری در‌ حوزه سیاست خارجی آثار و تبعات خاص خود را خواهد داشت.

پس از انعقاد برجام نیز فشار مشابهی از سوی آمریکا به عربستان وارد شد تا با ایران به تنش‌زدایی بپردازد که متأسفانه با حمله به سفارت عربستان در تهران این فرصت از کشور گرفته شد... امروز، لازم است بازیگران صحنه سیاست داخلی از این تجربه تلخ و زیانبار درس بگیرند و از این پس از قربانی کردن «سیاست خارجی» به منظور دستیابی به اهداف کوته‌بینانه جناحی و سیاسی پرهیز کنند.

سخنگوی وزارت امور خارجه گفت: جمهوری اسلامی ایران تحولات عراق را با دقت و حساسیت دنبال می‌کند و گفت‌وگو را بهترین روش برای حل مشکلات داخلی این کشور می‌داند.

تلاش مستمر دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی برای بازسازی روابط و توسعه مناسبات سیاسی، اقتصادی و امنیتی با کشورهای منطقه ضمن آن که با استقبال قابل توجه و پاسخ‌های مثبت متقابل همراه بوده، واکنش‌های منفی مستقیم و غیرمستقیم جریان‌های سیاسی مخالف به‌ویژه رژیم صهیونیستی را نیز به‌دنبال داشته است.

حقیقت آن است که توسعه مناسبات اقتصادی و سیاسی بدون لحاظ مولفه‌های امنیتی امکان‌پذیر نیست، به ویژه آنکه تروریسم تحمیلی این منطقه را به مکانی پر تنش تبدیل کرده است.

حمد بن جاسم گفت: رفتار سیاسی ایرانی‌ها بسیار عمیق است، آنها در خارج از کشورشان کاری نمی‌کنند که مجبور به پاسخگویی به دنیا باشند.

رئیس گروه دوستی ایران و روسیه در مجلس شورای اسلامی ضمن تاکید بر اهمیت سفر رئیس جمهوری ایران به روسیه و دیدار با ولادیمیر پوتین گفت: این سفر بنا به دعوت ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه صورت گرفته که شروعی برای متوازن سازی سیاست خارجی کشور و فاصله گرفتن از نگاه مطلق غرب گرایی در دولت قبل تلقی می شود و سبد سیاست خارجی ایران را متنوع می کند.

درمان معضلات اصلی اقتصاد کشور شامل اصلاح رویه‌های معیوب در نظام پولی، بانکی و مالیاتی، موانع تصنعی در شکوفائی تولید، حکمرانی غیرصحیح و ضعیف بر ریال، ناکارآمدی‌های مدیریتی و فساد، فقدان شفافیت در فرآیندهای اصلی اقتصادی و... هیچ ربطی به نتیجه مذاکرات نداشته و نسخه‌های آن کاملا داخلی است.