سفر مارکو روبیو به سرزمین‌های اشغالی، در حالی صورت می‌گیرد که بحران‌های داخلی و خارجی رژیم صهیونیستی شدت یافته و آمریکا تلاش دارد با روحیه‌بخشی به متحد بحران‌زده خود، بر مقاومت جهانی و منطقه‌ای علیه اشغالگری سرپوش بگذارد.

وزیر خارجه پیشین ایران نوشت: تجاوز رژیم صهیونیستی به قطر ثابت کرد که «غرب آسیا در لبه پرتگاه قرار دارد و باید بین تجاوز بی‌پایان و طلوع همکاری واقعی انتخاب کند».

محمد بن سلمان با محکومیت شدید حمله تروریستی رژیم صهیونیستی به قطر و جنایات نسل‌کشی در غزه، خواستار اقدام فوری و مشترک عربی، اسلامی و بین‌المللی برای توقف تجاوزگری‌های اسرائیل شد که تهدیدی جدی برای امنیت منطقه است.

وزیر امور خارجه تأکید کرد: در دیدار با مقامات عالی‌رتبه قطر، تمامی سوءتفاهم‌های گذشته برطرف شد و طرفین بر ادامه همکاری برای امنیت منطقه و تبادل نظر درباره پرونده هسته‌ای ایران توافق کردند.

شورای همکاری خلیج فارس بار دیگر با تکرار ادعاهای بی‌اساس علیه ایران، تلاش دارد اختلاف‌افکنی در منطقه را تشدید کند. تهران همگرایی و گفت‌وگو با همسایگان را محور سیاست خود می‌داند و هشدار می‌دهد که هر اقدامی مغایر با امنیت و وحدت منطقه، بازی در زمین دشمن است.

بیانیه صلح باکو-ایروان به رهبری آمریکا و تغییر نام کریدور زنگزور به جاده ترامپ، بیش از پایان مناقشه، آغاز رقابت قدرت‌ها در قفقاز جنوبی است. این توافق با ابهامات و حذف نقش روسیه، تهدیدی جدی برای ثبات و منافع ایران و منطقه محسوب می‌شود.

موافقت کابینه لبنان با طرح پیشنهادی آمریکا برای خلع سلاح حزب‌الله، نقطه عطفی خطرناک در معادلات امنیتی منطقه است. این تصمیم، بازدارندگی در برابر رژیم صهیونیستی را به‌شدت تضعیف کرده و معادله قدرت را به سود تل‌آویو تغییر می‌دهد؛ امری که می‌تواند امنیت، انسجام و آینده لبنان را به مخاطره اندازد.

هاکان فیدان، وزیر امور خارجه ترکیه، با اشاره به تحولات پرتنش خاورمیانه، سیاست‌های رژیم صهیونیستی را عامل اصلی بی‌ثباتی در منطقه دانست. او در اظهاراتی صریح در نیویورک تأکید کرد که ادامه این روند می‌تواند کل منطقه را به سوی یک بحران گسترده سوق دهد و از جامعه جهانی خواست تا برای مهار این وضعیت وارد عمل شود.

حملات مکرر رژیم صهیونیستی به خاک سوریه، بخشی از پروژه‌ای گسترده برای مهار توان نظامی و استقلال سیاسی کشورهای منطقه است. ویرانی سوریه تنها پیامد یک بحران داخلی نیست، بلکه نتیجه طراحی راهبردی فرامنطقه‌ای برای تضعیف محور مقاومت در غرب آسیاست.