در مواجهه با پوشیدن لباس بنّایی رییس‌جمهور و ساختن مدرسه‌ای در اهواز دو رویکرد را شاهد بودیم؛ دسته اول دوستانی با یادآوری خاطرات‌شان از احمدی‌نژاد (که مرزهای پوپولیسم را معنایی دیگر بخشید) و هراس از تکرار همان مسیر. دسته دوم دشمنان داخلی و خارجی که با برجسته کردن قیمت دلار و گرانی‌ها، وظیفه پزشکیان را نه بنایی که رسیدگی به وضع مملکت می‌دانند.

انتشار یک عکس از رئیس‌جمهور ایران، درحالی که لباس کارگری پوشیده، بیل در دست گرفته و ملاتی از سیمان را روی دیواری کوتاه می‌ریزد تا دیوار مدرسه‌ای بالا رود، موجی از واکنش‌ها را در برداشت.

اگه چین و روسیه توانایی داشتند که امریکا را تحریم کنند منتظر توصیه آقای پزشکیان می‌ماندند؟ آخه این حرفا چیه؟ اگه هم از سر اعتقاد نگفته و همین‌طور از دهنش پریده که خب باید مراقب باشه.

رئیس جمهور باور «من می‌توانم» را سرآغاز رشد، توسعه و ترقی انسان عنوان کرد و افزود: ما برای حل مشکلات کشورمان نیازمند چنین باوری هستیم.