کار صداوسیما به جایی رسیده که از برگزاری همایش‌های قابل تحسین "چهره‌های ماندگار"، مشاهیر و نخبگان علمی را به برنامه‌هایش دعوت می‌کند و وقت مشایعت، کفنی را زیر بغل شان می گذارد و آگهی ترحیم‌شان را جلوجلو منتشر می‌کند و به دست‌شان می‌دهد. این، نمادین‌ترین تمثیل از سقوط رسانه‌ای است که باید بنا به تعریف، فواره‌ی امید و سرچشمه‌ی غرور ملی باشد.