رفتارهای متناقض و مواضع متغیر ترامپ و تیمش، بازتابی از راهبرد سردرگم‌کننده آمریکا در مواجهه با ایران و دیگر کشورهاست؛ تلاشی هدفمند برای گیج‌کردن طرف مقابل و کسب امتیاز حداکثری در مذاکرات جهانی.

ایلان ماسک اعلام کرد در آینده حضور کمرنگ‌تری در سیاست خواهد داشت؛ اظهاراتی که می‌تواند نشانه‌ای از عقب‌نشینی بزرگ‌ترین حامی مالی دونالد ترامپ از صحنه سیاسی ایالات متحده باشد.

چارلز کوشنر، پدر داماد ترامپ، با وجود سابقه کیفری و محکومیت به زندان، به‌عنوان سفیر جدید آمریکا در فرانسه منصوب شد. این انتصاب بار دیگر توجه‌ها را به رانت‌خواری سیاسی و بی‌اعتنایی به سوابق قضایی در دولت ترامپ جلب کرده است.

به نوشته راشاتودی «آنها در طول مکالمه همدیگر را با اسم کوچک «دونالد» و «ولادیمیر» خطاب کردند. هیچکدام نمی‌خواستند اول قطع کنند! ترامپ گفت: ولادیمیر، هر وقت دلت خواست میتونی تلفن رو برداری و زنگ بزنی…من از حرف زدن با تو خوشحال میشم.»

گاهی می‌توان اهمیت یک رویداد را از میزان بی‌توجهی رسانه‌های جریان اصلی به آن سنجید. این دقیقا همان اتفاقی است که هفته گذشته روی داد. یعنی زمانی که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در جریان سفرش به خاورمیانه، سخنانی بر زبان راند که شاید نشانه‌ای از تغییر اساسی در سیاست خارجی ایالات متحده باشد.

در واکنش به اظهارات اخیر دونالد ترامپ درباره «خشک شدن ایران و سبز شدن عربستان»، نگاهی دقیق به واقعیت‌های اقلیمی منطقه نشان می‌دهد که بحران خشکسالی و گردوغبار، نتیجه مستقیم تغییرات اقلیمی جهانی و سوءمدیریت منطقه‌ای است؛ نه رقابت تبلیغاتی کشورها.

سفر هم‌زمان دونالد ترامپ به حاشیه جنوبی خلیج فارس و مارک روبیو به ترکیه، دو پرده از یک نمایش است: امنیت را با دلار می‌فروشند، دشمنان خیالی می‌سازند و یک‌جانبه‌گرایی آمریکا را تنها نسخه علاج جهان می‌نامند؛ نسخه‌ای که خود زخم تازه می‌آفریند.

در سفری چهارروزه به خاورمیانه، دونالد ترامپ بی‌سابقه‌ترین موضع خود را در قبال رژیم صهیونیستی اتخاذ کرد و با اولویت دادن به اعراب و بی‌اعتنایی به تل‌آویو، نظم سنتی سیاست خارجی آمریکا در منطقه را به چالش کشید.

نیویورک‌تایمز در گزارشی تازه نوشت که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، با وجود فشارهای داخلی از سوی جمهوری‌خواهان، همچنان به دنبال توافقی دیپلماتیک با ایران بر سر برنامه هسته‌ای‌اش است و احتمالاً برای دستیابی به این توافق به کم رضایت خواهد داد.

به نظر می‌رسد که دریابان علی شمخانی در مصاحبه اخیرش با ان‌بی‌سی، در تکمیل فعالیت‌های رسمی دستگاه دیپلماسی، شاخه دیگری از زبان سیاست خارجی ایران را فعال کرد که دیدگاه‌های نظام را برای طرف‌های غربی روشن‌تر می‌سازد. چنین رویه‌ای می‌تواند مصداق «دیپلماسی ترکیبی» در سیاست خارجی ایران باشد.