ترامپ سیاست‌مداری است که اگر به دور نهایی انتخابات راه پیدا کند و از سوی دیوان عالی آمریکا حکمی در ممنوعیت حضورش در رقابت‌های انتخاباتی سال 2024 صادر نشود، قطعا خود را به صورت ذاتی پیروز انتخابات تلقی می‌کند و اساسا شکست در برابر بایدن را (مانند سال 2020) نمی‌پذیرد.

وزیر خارجه آمریکا در دانشگاه جان‌ هاپکینز می‌گوید «نظم جهانی پیشین به پایان رسیده است». بلینکن می‌گوید جهان به سمت سه‌قطبی آمریکا، چین و روسیه در حال حرکت است. او در این میان باز به‌طور ضمنی از آینده‌ای پر از جنگ‌های خونین خبر داد و گفت با چین بزرگ‌ترین چالش‌ها را خواهیم داشت.

واشینگتن گرچه ماهیت مداخله‌جویانه‌اش تغییری نکرده و در فضای رسانه‌ای-تبلیغاتی می‌کوشد پرستیژ خود را حفظ کند اما چنانچه در پرونده‌های مختلف مشهود است چاره‌ای جز پذیرش قدرت و اقتدار جمهوری اسلامی در نظام بین‌الملل ندارد.

اصلی‌ترین بازندگان این منازعه، متحدان واشینگتن در شرق آسیا هستند، بازیگرانی که حرکت به سوی مذاکره و صلح منطقه‌ای را فدای هم‌پیمانی و بلکه هم‌افزایی با آمریکایی‌هایی کرده‌اند که زیست و بقای خود را تنها در خلق بحران در اقصی نقاط جهان جستجو می‌کنند.

لید: سازمان ملل و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی حتی یافته‌های مسلم خود در خصوص مخاطرات زیستی و ژنتیکی ناشی از استفاده از اورانیوم ضعیف‌شده را نیز از ترس واشینگتن و لندن به صورت قطعی منتشر نمی‌کنند تا مسیر انتقال آنها به اوکراین بر اساس تصمیمات ناتو باز باشد!

مواضع و عملکرد اعضا در نشست بریکس بیان‌گر اجماعی سراسری میان آنها در خصوص رفع بحران‌های اقتصادی و تبعیض‌ها در نظام بین‌الملل، هم‌گرایی و... بود، در مقابل؛ نشست گروه 20 نه تنها با اجماع و هم‌گرایی همراه نبود بلکه از همان ابتدا رسما اختلافات علنی شد.

احکام صادره در آمریکا و فرانسه در خصوص متعرّضین به امنیت ملی، بیان‌گر این حقیقت است که کشورها حتی آنهایی که مدعی بالاترین دموکراسی‌ها هستند نیز هیچ مماشاتی با تهدیدکنندگان امنیت کشور ندارند و سن و سال یا منصب افراد نیز مانعی در این راه نخواهد بود.

دولت بایدن، نگران از نتیجه انتخابات پیشِ رو، در صدد حل معماهایی بر آمده که خود در خلق و پیچیده‌سازی آنها نقش ویژه داشته، تا شاید از این رهگذر فضای افکار عمومی داخلی را به سود دموکرات‌ها تغییر دهد.

دیدار اخیر وزیر اطلاعات رژیم صهیونیستی با خبرنگاران ضد انقلاب، گرچه مصداق عینی واکنش اجباری به استیصال آنها در قبال ایران محسوب می‌شود، اما حکایت از فعال شدن همه سازوکارها برای حمله سنگین رسانه‌ای به منظور ایجاد بی‌ثباتی و آشوب در سال‌گرد اغتشاشات سال گذشته دارد.

تلاش برای سفیدسازی یک کشتار و نسل‌کشی ذیل یک اثر هنری و نمایشی و متعاقبا، تمجید از شخصیت اصلی فیلم یعنی اوپنهایمر، همان گزاره‌ای است که غرب در صدد ثبیت آن در ژاپن و شرق آسیا است تا با روایت‌گری جذاب از یک جنایت فاجعه‌بار، تاریخ را وارونه روایت کند!