با توجه به سوابق غرب می‌توان گفت که طرح ناتو برای واگذاری فرودگاه کابل به ترکیه نه دادن امتیاز و ایفای نقش در معادلات جهانی بلکه بیشتر فریبی برای گرفتار کردن ترکیه در بحران منطقه‌ای، تضعیف توان دفاعی آن و حفظ وابستگی‌اش به ناتو و آمریکاست.

رفتار امارات و بحرین و فاصله گرفتن آنها از فلسطین نشان می‌دهد که آنها چندان درک و توجهی به اصل مردم شناسی و توجه به افکار عمومی ندارند، نکته‌ای که در آینده نه چندان دور زمینه‌ساز انزوای آنها خواهد شد.

عدم توجه و بی‌مسئولیتی اشغالگران به وضعیت داخلی افغانستان موجب شد تا در طول 20 سال نه تنها ثبات و امنیت بر این کشور حاکم نشود بلکه گسست‌های اجتماعی، سیاسی و قومی و ساختاری در افغانستان همچون آتش زیر خاکستر شدت گرفت.

در حال حاضر به دلایل مختلف از جمله ارزانی، ریسک کمتر سرنگونی، سبک و غیر قابل شناسایی بودن پهپادها، کشورهای پیشرفته با سرمایه‌گذاری قابل توجه به سمت تولید این پرنده‌های راهبردی حرکت کرده‌اند و از این جهت ایران در ردیف یکی از قدرتمندترین تولیدکنندگان پهپادهای راهبردی قرار گرفته است.

نخست وزیر پاکستان با بیان علنی پیامدهای دادن پایگاه نظامی به آمریکا سعی در تحریک افکار عمومی علیه این طرح به عنوان ابزار فشاری در برابر تهدیدات آمریکا دارد تا کشورش را از پیامدهای حضور نظامی آمریکا حفظ نماید.

فاجعه فروریختن ساختمانی در میامی و ناتوانی در مدیریت حواشی آن را می‌توان حلقه‌ای از یک زنجیره مدیریت ارزیابی کرد که حقیقت حاکم بر ساختار آمریکا را آشکارتر می‌سازد، حقیقتی که به زور رسانه چهره‌ای مطلوب از آن تصویر می‌شود.

رسانه‌های رسمی آمریکایی معمولاً طوری از حملات ارتش اسرائیل به فلسطین اشغالی گزارش می‌دهند که انگار ایالات متحده یک ناظر بی‌گناه در این جنایات است. این در حالی است که آمریکا در سه حوزه نظامی، دیپلماتیک و سیاسی عامل اصلی حمایت از رژیم صهیونیستی است.

حمایت راهبردی ایران از آرمان فلسطین و گروه‌های مقاومت، عملا هندسه اصلی تحولات و درگیری‌ها در سرزمین های اشغالی را تعیین کرده و موازنه پیشین قدرت در این خصوص را به چالش کشیده است، به گونه‌ای که جراید صهیونیستی برای اولین بار طی همه این سال‌ها، از تیتر «تل‌آویو می‌سوزد» استفاده کردند.

گزاره‌های قابل توجهی در خصوص شرایط سیاسی حاکم بر مذاکرات وین وجود دارد که بازخوانی آن می‌تواند در دست‌یابی به تحلیلی واقعی‌تر از آینده مذاکرات و شباهت‌ها و تفاوت‌های آن با مذاکرات قبلی که منجر به توافق‌نامه برجام شد کمک شایان توجهی نماید.

تغییر رویکرد سعودی را باید فارغ از کلیشه‌های رایج و بر پایه «محاسبه سود و هزینه» تحلیل کرد و نباید آن را تنها و فقط معلول تغییر ادعایی رویکرد دولت بایدن در قبال ایران و برجام دانست، زیرا ریاض در اوج مذاکرات برجام در دولت اوباما نیز به صورت علنی و غیر علنی تلاش زیادی برای جلوگیری از توافق می‌کرد و حتی بعد از برجام نیز حاضر به تغییر این رویکرد نشد.