دولت بایدن در حالی یکساله شد که برخلاف شعارهای انتخاباتی، در موضوع مقابله با کرونا، وضعیت اقتصادی، سیاست خارجی و بحران مهاجران مرزی کارنامه موفقی از خود به جای نگذاشت.

موضوعات متنوع راهبردی در روابط تهران و مسکو وجود دارد. ما روسیه‌ی پوتین را متفاوت از شوروی سابق دانسته و نگاه راهبردی دو کشور به مناسبات خارجی را نقطه اتکای روابط جدید می‌دانیم. سوریه در سال‌های اخیر مدلی موفق از همکاری‌های منطقه‌ای دو کشور به حساب می‌آید.

رویکرد دولت سیزدهم در حوزه سیاست خارجی، گام نهادن در مسیری تک بعدی نبوده و تعامل فراگیر و موثر با همه کشورها، اعم از همسایگان، شرق دور، آمریکای لاتین، آفریقا و همچنین اروپا را شامل می‌شود.

دولت‌های غربی به ویژه آمریکا از ابتدای دور جدید مذاکرات با تاکید مداوم بر کلیدواژه «محدودیت زمان» تلاش کرده‌اند با وارد کردن فشار روانی به تیم مذاکره‌کننده ایران ضمن فرار از پذیرش مسئولیت‌ها و تعهداتشان، اراده سیاسی خود را به ایران تحمیل کنند.

دور هشتم مذاکرات وارد مراحل حساس و نسبتا تعیین‌کننده‌ای شده که خروجی آن می‌تواند تاثیر مهمی در فرجام مذاکرات داشته باشد.

بایدن همزمان با ادعای مذاکره، همان سیاست فشار حداکثری ترامپ را اجرا می‌کند با این تفاوت که ترامپ با خروج از برجام این رفتارها را توجیه می‌کرد و بایدن با ادعای جبران خسارت‌های خروج ترامپ از برجام این رویه را ادامه می‌دهد.

در حال حاضر ماهیت روابط اقتصادی و تجاری پکن با کشورهای منطقه به ویژه بعد از فرار مفتضحانه آمریکا از افغانستان و انفعال ایالات متحده در عراق در حال تغییر است و چین خواسته و یا ناخواسته تنها کشوری است که ظرفیت پُر کردن خلاء قدرت برآمده از شکست آمریکا در منطقه را دارد.

جریان غرب‌گرا و حامیان خارجی آنان که از تزلزل شدید جایگاهشان و گرایش گسترده مردم به مقاومت آگاهند با تحریف، هوچی‌گری و دشمن‌سازی‌های دروغین به دنبال فریب افکار عمومی و پنهان‌سازی حقایق جاری در لبنان هستند.

سیاست غربی‌ها تبدیل حقوق ملت‌ها به امتیاز با هدف باج‌گیری است، حال آنکه تاریخ مصرف این سناریوهای نخ‌نما منقضی شده و غرب مکلف به انجام تعهدات خود در قبال ایران است.

گرچه جنس رقابت جدید غرب با روسیه متفاوت از دوران جنگ سرد در دوران شوروی است، اما تحولات ژئوپولیتیک و اجتماعی در اوراسیا در حال شبیه شدن به رخدادها و اتحادهای قرن نوزدهم و ابتدای قرن بیستم شده است.