بحران کوبا و به تبع آن بحران در آمریکای لاتین را می‌توان بخشی از پازل آنارشی آمریکا در عرصه جهانی دانست که خروج بحران‌ساز از افغانستان، تحرکات نظامی مستقیم علیه چین و روسیه، حمایت آشکار از تروریسم در عراق و سوریه و حمله مستقیم آمریکا به مقاومت عراق و نیروهای سوریه بخشی از ابعاد آن است.

لید: بررسی جمیع جوانب نشان می‌دهد که اصلی‌ترین اولویت‌های کشور به طور عمده در سه حوزه اقتصادی، سلامت (واکسیناسیون) و مباحث منطقه‌ای و برجام بروز و ظهور یافته و کسب موفقیت در آنها نیازمند تقویت سرمایه اجتماعی و اجرای دقیق برنامه‌های میان مدت و بلند مدت است.

نگاه ایران به چین به‌نوعی نگاه سیاسی و هم‌پیمان در مقابله با غرب و بازسازی نظم بین‌المللی است درحالی‌که چینی‌ها ضمن داشتن نگاه مشابه به ایران، اولویت اولشان اقتصاد است.

دولت آینده باید نگاه حداکثری به ارتباطات و تعاملات بیشتر بخصوص در بخش اقتصادی با پانزده کشور همسایه ایران داشته باشد تا در این تعامل و ارتباطات گسترده بتوانیم بخشی از نیازمندی‌های اقتصادی و ارز خارجی مورد نیاز کشور را تامین کنیم. اگر حل مشکلات اقتصادی یکی از مهمترین دغدغه های دولت سیزدهم است، نباید از 100 میلیارد دلارآورده ارز خارجی از تعاملات و صادرات کالای ایرانی به همسایگان غفلت کند.

جایگاه و کارکرد سیاست‌گذار و مجری در حوزه سیاست خارجی مشابه طراحی و تدوین نقشه و چگونگی اجرای آن در ساخت یک بناست. به صورت طبیعی حتی اگر در تهیه یک نقشه همه اصول علمی، تجربی و اجرایی در نظر گرفته شده باشد اما مجری به هر دلیل نتواند بر اساس آن، بنایی مقاوم، بی نقص، مناسب و اقتصادی بسازد به طور قطع باید در قبال ناکارآمدی خود پاسخگو باشد.

تغییر رویکرد سعودی را باید فارغ از کلیشه‌های رایج و بر پایه «محاسبه سود و هزینه» تحلیل کرد و نباید آن را تنها و فقط معلول تغییر ادعایی رویکرد دولت بایدن در قبال ایران و برجام دانست، زیرا ریاض در اوج مذاکرات برجام در دولت اوباما نیز به صورت علنی و غیر علنی تلاش زیادی برای جلوگیری از توافق می‌کرد و حتی بعد از برجام نیز حاضر به تغییر این رویکرد نشد.

ایالات متحده آمریکا در دوره بایدن بر خلاف ادعاهای زمان انتخابات ریاست جمهوری نه تنها به دنبال تنش‌زدایی در فضای بین‌المللی نیست بلکه با تمام توان سعی دارد اهداف سیاسی خود را با تداوم نظامی‌گری دنبال کند.

اقدام اخیر بایدن در ضربه زدن به گروه‌های مقاومت که بیشترین و موثرترین نقش را در سرکوب تروریسم تکفیری در منطقه داشته‌اند در عمل تداوم راه روسای جمهور پیشین آمریکا در بهره‌گیری از تروریسم دولتی است و نشان می‌دهد که در عمل هیچ تفاوتی میان دولت بایدن با دولت‌های قبلی آمریکا در حمایت از تروریسم وجود ندارد.

مقایسه دروغ‌هایی که در آن زمان در مورد مداخلات سیاسی ایالات متحده تحت عنوان تقویت دموکراسی در جهان عرب و جنگ‌های تغییر رژیم به رهبری آمریکا گفته شد با شرایط فعلی، هشداری جدی برای تلاش‌های مشابه آمریکا برای ایجاد جنبش‌های جوانان در جنوب شرق آسیا است.

آمریکا با وجود شکست‌های مداوم در غرب آسیا، قصد ترک کامل این منطقه را ندارد و به دنبال رویکردهای متفاوتی برای بقاست. البته تحلیل اوضاع منطقه حاکی از آن است که آمریکا در سال‌های آینده سرنوشتی چون بریتانیا در خاورمیانه پیدا می‌کند و مجبور به ترک این منطقه خواهد شد.