دوره پساجنگ برای ایران، نه پایان بحران بلکه آغاز رقابت در سطحی پیچیده‌تر از امنیت، حکمرانی و راهبرد است. ساختار تصمیم‌سازی کشور باید ضمن قرار گرفتن در فرآیند بازمهندسی، طراحی آینده را در دستور کار قرار دهد تا فرصت‌های بالقوه در مسیر قدرت سازی و ارتقاء جایگاه راهبردی کشور به فعلیت برسد.

روزنامه الاخبار چاپ لبنان نوشت با توجه به مشخص نبودن میزان احتمال بازگشت مذاکرات غیرمستقیم میان ایران و آمریکا در آینده نزدیک، به‌دلیل رویکرد فریبنده واشنگتن و با فشارهای تهاجمی اسرائیل علیه تهران، به‌نظر می‌رسد ایران بیش از پیش بر تقویت اتحادهای راهبردی خود با «محور شرق» که به‌طور عمده شامل چین و روسیه است، تأکید دارد.

ترامپ در اظهاراتی علیه ایران ادعا کرد: «ایران در حال ارسال نشانه‌های بد و زننده‌ای است. این غیرقابل تصور است. با وجود ضرباتی که به ایران وارد شد، این کشور از مذاکرات خارج شده است. اگر ایران دوباره به سراغ برنامه هسته‌ای خود برود، سریع‌تر آن را به کل نابود خواهیم کرد.»

«دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا در اظهاراتی جنجالی و توهین‌آمیز ادعا کرد: «ایران حق داشتن سلاح هسته‌ای ندارد اما همچنان درحال صحبت درباره غنی‌سازی اورانیوم است. این احمقانه است، به آن‌ها حق چنین چیزی را نخواهیم داد.» وی همچنین درباره غزه و روابط با اروپا سخن گفت.

191 نفر از دانشگاهیان و فعالان اجتماعی و سیاسی و فرهنگی در طیف وسیعی از نیروهای سیاسی و فکری متکثر، اعم از اصلاح‌طلب و اصولگرا و مستقل، بیانیه‌ای منتشر کردند که در آن آمده: «باید این همبستگی هم از طرف حکمرانان و هم از طرف بازیگران سیاسی حفظ و فراگیرتر شود. باید از دوقطبی‌سازی در این فضای پس از آتش‌بس دوری کرد. نباید این همبستگی به نفع گروهی خاص مصادره شود.»

سه کشور اروپایی و ایران در حالی به میز مذاکرات در استانبول بازگشتند که هر کدام دلایل خاص خود را برای آغاز مذاکرات دارند. ایران نگران تشدید تنش است و از همین رو ترجیح می‌دهد که همچنان مسیر مذاکره با غرب باز بماند. از نظر ایران، اروپا می‌تواند تسهیل‌کننده توافق بین ایران و آمریکا باشد.

وزارت خارجه آلمان اعلام کرده تروئیکای اروپایی در نشست استانبول، پیشنهاد مشروطی برای تعویق فعال‌سازی مکانیسم ماشه به ایران ارائه کرده است. این پیشنهاد منوط به پایبندی ایران به تعهدات هسته‌ای و رعایت «معیارهایی مشخص» عنوان شده است.