ایالات متحده آمریکا به صورت کلی در قبال ایران سیاستی واحد دارد و همواره رویکردها به گونه ای طراحی می شود که تعامل قسمتی از راهبرد آن ها در قبال ایران است و دقیقا به همین علت شاهد هستیم که در اوج تنش ها نیز میان ایران و آمریکا پیام هایی رد و بدل می شود.

مصر تنها کشوری است که هم با غزه و هم اراضی اشغالی، مرز مشترک دارد و این موقعیت سبب شده قاهره همواره در معرض انتخاب‌های دشوار قرار بگیرد. مصر از سالها پیش روابط خود با حماس و رژیم اسرائیل را خارج از دو چارچوب «دوستی صمیمی» یا «دشمنیِ آشکار» تعریف و تنظیم کرده اما، شرایط منطقه سبب شده قاهره امروز فقط بین دو سناریوی «بد» و «بدتر» قدرت انتخاب داشته باشد. قاهره تا چه زمانی می‌تواند با «عدم انتخابِ» گزینه‌های روی میز، بین شرایط داخلی و موقعیت منطقه‌ای‌اش، تعادل ایجاد کند؟