طبق نتایج این پژوهش که در نشریه تخصصی «Emerging Infectious Diseases» ایالات متحده آمریکا منتشر شده است، کفش کارکنان بیمارستان باید به عنوان " حامل ویروس" به حساب بیاید . چرا که پنجاه درصد نمونه های بررسی شده از کفش کاکنان بخش مراقبت های ویژه، حامل کووید ۱۹ بوده اند.
در توضیح این اتفاق پژوهشگران از "جاذبه زمین" و "جریان هوا" سخن گفته اند و آن ها را عامل احتمالی شناور شدن ذرات ویروس بر کف بیمارستان معرفی کرده اند.
پس از کف زمین، در بخش‌هایی که امکان تماس دست‌ها بیشتر بوده از جمله ماوس کامپیوترها، سطل‌های زباله، ریل‌های تختخواب و دستگیره درها مقدار قابل توجهی از این ویروس یافت شده است.
پژوهش های این تیم همچنین نشان داده است چنانچه ویروس قوی باشد ذرات آن میتواند تا چند ساعت در هوا معلق بماند. این ذرات با قطرات تنفسی ناشی از عطسه و سرفه متفاوت است، چرا که دراپلت های تنفسی عطسه و سرفه پس از چند ثانیه روی زمین میافتد.
طبق نتایج این تحقیقات ، هوای نزدیک فرد بیمار تا فاصله ۴ متری ، غلظت قابل توجهی از ویروس دارد. این مسافت فاصله ایمنی ۲ متری که پیش تر توصیه میشد را زیر سوال میبرد.
هرچند سازمان بهداشت جهانی هنوز توصیه ای درباره ضرورت استفاده از ماسک برای همه افراد نداشته است، نتایج این پژوهش و پژوهش های مشابه دیگر ممکن است به تجدید نظر در این زمینه منجر شود.
جدید و ناشناخته بودن ویروس کرونا باعث شده دانشمندان هنوز شناخت دقیقی از آن نداشته باشند و آزمایش ها و بررسی های جدید در اینباره ممکن است اصلاحاتی در روش ها و توصیه ها برای پیشگیری و درمان این بیماری به دنبال داشته باشد.
نورنیوز