نورنیوز-گروه سیاسی: بعد از پنج روز نامۀ ترامپ بالاخره به ایران رسید. قاعدتاً نباید این نامه این‌قدر طول می‌کشید. البته بعید هم نیست که طرف ایرانی قبل از دریافت نامه قدری تأمل کرده باشد که اصلاً نامه را دریافت کند یا نه. حالا پرسش اصلی این است که آیا جمهوری اسلامی مذاکره خواهد کرد؟ یعنی آیا این نامه حرف جدیدی می‌زند یا محرک جدیدی ایجاد میکند که باعث شود ایران وارد مذاکره شود؟
سیاستی که تا امروز از سوی مقامات اعلام شده این است که جمهوری اسلامی زیر فشار حداکثری مذاکره نخواهد کرد. البته جا دارد در این مورد بپرسیم: آیا در دورۀ بایدن که فشار حداکثر نبود ــ یا به این شکل نبود ــ آیا ایران مذاکره کرد؟ در اینجا دور بسته‌ای وجود دارد: با کسی مثل بایدن به این دلیل مذاکره‌ای صورت نمی‌گیرد، چون لابد دوباره کسی مثل ترامپ می‌آید و می‌زند زیر میزی که بایدن چیده است؛ از آن طرف، با خود ترامپ هم به این دلیل مذاکره نمی‌شود چون مذاکره را منوط به فشار حداکثری میکند. با این اوصاف، فرقی هم نمی‌کند چه کسی رئیس‌جمهور باشد.
اما حالا گذشته از این دور بسته و بدون خروجی، نامه‌ای از راه رسیده… چه خواهد شد؟ موضع اعلام‌شدۀ امروز این بود که «ماهیت نامه تبلیغاتی» است. به نظرم با همین دید هم عملاً به این نامه نگاه خواهند کرد و می‌کوشند با پاسخی دیپلماتیک قدری بارِ دیپلماتیکش رو خنثی کنند. مثلاً پاسخ خواهند داد که طرف آمریکایی زیر میز زده، تحریم‌های چنین و چنان کرده، فشار حداکثری آورده، فعالیت‌های ما زیر نظر آژانس است و اگر مشکل شما ساخت بمب است، این فقره را آژانس نظارت دارد.. باز برمی‌گردم به اصل قضیه. چیزی که ترامپ طلب میکند عملاً «تغییر سیاست خارجی جمهوری اسلامی» است؛ چه سیاستش در قبال اسرائیل و چه آمریکا. برداشت جمهوری اسلامی هم همین است. نهایت چیزی که ایران در مورد آن مذاکره می کند همان برجام است. که البته الان همان برجام را هم بعید است به این راحتی بپذیرد. چیزهایی که ترامپ می‌خواهد، بنیادین است و بنابراین، بعید است تن به چنین فرایندی بدهد. در طرف مقابل، این هم که ترامپ خواسته‌هایش را تعدیل کند، بسیار بعید است. تعدیل خواسته‌هایش به معنای اعتراف به این است که از اول کار غلطی کرده است.
*کارشناس مسائل بین الملل
آرمان امروز