نورنیوز- گروه بین‌الملل؛ هیأت مذاکره‌کننده حماس صبح روز گذشته مصر را برای مشورت با رهبران این جنبش بر سر پیشنهادهای آتش‌بس ترک کرد.
اگرچه عنوان شده است مذاکرات با هدف دستیابی به توافق، هفته آینده نیز ادامه می‌یابد، اما بر اساس گزارش‌ها، اراده عملی و اعلامی رژیم صهیونیستی معطوف به ادامه جنگ است و بر این اساس حاضر به ارائه هیچ تضمین و تعهدی برای توقف درگیری‌ها نیست؛ رویکردی که چشم‌انداز پیش‌روی پیشنهادات را تیره‌وتار میکند.
هفته گذشته و در آستانه گفت‌‌وگوهای قاهره میان قطر، امریکا، مصر و نمایندگانی از حماس و همزمان با ابراز خوش‌بینی «جو بایدن»، رئیس‌جمهور امریکا مبنی بر حصول نتیجه بود که رژیم اسرائیل با بمباران کودکان، زنان و غیرنظامیانی که در صف دریافت غذا بودند، به مذاکرات شلیک کرد. مذاکراتی که این رژیم در آن نماینده‌ای نداشت؛ چون مدعی بود حماس باید اسامی کامل اسرای اسرائیلی که در اختیار گروه مقاومت فلسطین است را تمام‌وکمال به رژیم صهیونیستی بدهد. البته حضور « برنز»، رئیس سیا به‌معنای تضمین منافع حداکثری رژیم صهیونیستی در رایزنی‌های فشرده بود.
حماس به دنبال چیست؟
شروط حماس در این گفت‌وگوها، کوتاه اما روشن و واضح است؛ عقب‌نشینی رژیم اسرائیل از غزه، بازگشت آوارگان فلسطینی به منازل‌شان، توقف تجاوز همچنین امدادرسانی و بازسازی ویرانه‌های جنگ به‌عنوان ابتدایی‌ترین و بدیهی‌ترین حقوق مردم غزه، تنها گزینه‌هایی است که حماس روی میز مذاکرات گذاشت. اما رژیم اسرائیل نه تنها حاضر به پذیرفتن این شروط بدیهی نیست، بلکه تأکید کرده است فردای آتش‌بس موقت، حمله به رفح را با شدت و حدت بیشتری از سر خواهد گرفت.
رفح، جنوبی‌ترین منطقه غزه و هم‌مرز با مصر است و امروز پناهگاه یک‌میلیون و 500 هزار نفر از آوارگان و جنگ‌زدگان فلسطینی است که با گرسنگی، سرما و بیماری دست‌وپنجه نرم می‌کنند. با این اوصاف به‌زعم تل‌آویو حمله به این نقطه به دو نتیجه از پیش تعیین‌شده منجر خواهد شد؛ یا قتل‌عام مردم فلسطین و خالی‌شدن غزه از سکنه یا حرکت آوارگان به‌سوی صحرای سینا در مصر و باز هم خالی‌شدن غزه از سکنه! بر این اساس، «سامی ابوزهری» از رهبران ارشد حماس به صراحت تأکید کرد:امکان ندارد توافقی را بپذیریم که آتش‌بس دائمی و خروج نیروهای اشغالگر از غزه و بازگشت آوارگان فلسطینی به خانه‌های خود را تضمین نکند». او به مردم غزه اطمینان داد: «ما هیچ فرصت واقعی جهت ایجاد امنیت و آسایش برای مردم فلسطین و تحقق مطالبات آنها را از دست نمی‌دهیم».
تل‌آویو به دنبال چیست؟
واقعیت این است که جان حدود 130 اسیری که در اختیار گروههای مقاومت فلسطین است، ارزشی برای «بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی ندارد همانگونه که جان 31 هزار زن، کودک و غیرنظامی بی‌گناهی که در پنج‌ماه گذشته در غزه به شهادت رسیدند هم از نظر او ارزشی نداشت. با این حال فشار افکار عمومی به‌ویژه خانواده اسرای اسرائیلی، نتانیاهو را وادار کرده اند که گوشه‌چشمی هم به موضوع اسرا داشته باشد.
نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی که قبل از «طوفان الاقصی» با سی‌ونهمین هفته اعتراضی شهروندانش علیه او، خانواده و کابینه‌اش روبه‌رو بود در پاسخ به شکست اطلاعاتی و نظامی‌اش در عملیات غافلگیرانه حماس، پاسخگویی را به فردای جنگ موکول کرد و بر این اساس تمام تلاش خود را معطوف به ادامه نبرد میکند.
با این حال اعتراض‌های گسترده اسرائیلی‌ها علیه او، فرسایش نیروهایش در پنج ماه اخیر همچنین ناکامی در دستیابی به اهداف ابتدایی‌اش در یورش به غزه، مذاکره برای بازپس‌گیری اسرای اسرائیلی و وقفه‌ای برای تجدیدقوا را برای وی غیرقابل اجتناب میکند؛ گزینه‌ای که در صورت تحقق، هم از فشار افکار عمومی شهروندانش علیه او می‌کاهد و هم این فرصت را در اختیار تل‌آویو قرار می‌دهد که نیروها و تجهیزاتش را برای حمله ادعایی و احتمالی به رفح تقویت کند.
از این منظر، توافق چندهفته‌ای، بدون تضمینی که آتش‌بس را ادامه‌دار کند، مطلوب‌ترین گزینه پیش‌روی رژیم صهیونیستی است. این فرصت یک‌ماهه یا چهل‌روزه همچنین به دستگاه رسانه‌ای و تبلیغاتی امریکا، رژیم اسرائیل و متحدانشان این مجال را می‌دهد که عنوان کنند، تل‌آویو از سرِ قانون‌مداری به رأی شورای امنیت سازمان ملل تمکین کرده است.
رژیم اسرائیل علاوه بر اهداف فوق انتظار دارد این آتش‌بس موقت، آتش خشم در کرانه باختری، قدس شریف و اراضی اشغالی را تا حدی مهار کند و جلوی وقوع قیام یا انتفاضه را بگیرد؛ به‌ویژه که در ماه رمضان سال‌های گذشته، نیروهای اشغالگر و فلسطینی‌ها در بیت‌المقدس بر سر دسترسی به مسجد‌الاقصی با هم درگیر می‌شدند.
آمریکا به دنبال چیست؟
«هم بمب و هم نان روی سر مردم غزه ریخته می شود و ایالات متحده در هر دو دست دارد»؛ شاید این درست‌ترین توصیف از وضعیت مزورانه‌ای است که «ای‌بی‌سی نیوز» از امریکا در جنگ غزه ترسیم کرد؛ البته بی‌آنکه اشاره کند نانی که با چتر نجات روی این باریکه ساحلی ریخته می‌شود در برابر حجم بمب های امریکایی که از آسمان غزه می‌بارد، چقدر نابرابر است. حمایت مالی، کمک نظامی و سه بار وتوی قطعنامه‌های آتش‌بس در سازمان ملل تنها بخش پیدای مساعدت‌های امریکا از رژیم صهیونیستی در جنگ خونین غزه است. نبردی که علی‌الظاهر بیش از تخمین‌های ابتدایی جو بایدن برای وی و آینده انتخاباتی‌اش هزینه داشت. به اعتقاد ناظران بر همین مبنا او تلاش کرد ابتکار عمل را در ساحت رسانه‌ای در دست بگیرد و با اعلام خبر آتش‌بس موقت در ماه رمضان همه را غافلگیر کند.
حدود ده روز پیش بود که جو بایدن، در حالی که در نیویورک از یک بستنی‌فروشی بستنی نعنایی سفارش می‌داد، عنوان کرد که حماس و تل‌آویو قبل از آغاز ماه رمضان به توافقی برای آتش‌بس موقت دست خواهند یافت. او بدون اینکه به جزئیات مذاکرات اشاره‌ای کند، شروع ماه روزه‌داری مسلمانان را به‌عنوان ضرب‌الاجل غیررسمی مطرح کرد. تاریخی که اگرچه هم از سوی حماس و هم تل‌آویو رد شد، اما این سوال را مطرح کرد که آیا این تاریخ نیز جزو سهولسان‌های بایدن بر اثر کهولت سن بود؟
پاسخ به این سوال، قطعا منفی است و به اعتقاد ناظران بین‌المللی نمی‌توان آن را خارج از چارچوب اهداف انتخاباتی بایدن و تأمین منافع متحد منطقه‌ای امریکا یعنی رژیم صهیونیستی قلمداد کرد و در این میان انتخاب یک زمان خاص برای مسلمانان، علاوه بر پیشینه تاریخی نزاع‌های مزمن در این ایام بین رژیم اسرائیل و مسلمانان غزه، مصداق مالیدن خامه روی یک کیک سوخته بود!
جو بایدن که رقابت دشواری مقابل دونالد ترامپ در پیش دارد با این رویه دو هدف را دنبال میکند؛ نخست، ترمیم وجهه بشردوستانه و البته آسیب‌دیده‌اش و دوم باز نگه‌داشتن دست رژیم اسرائیل در حملات بعد از آتش‌بس به رفح. امریکا با این تاکتیک همچنین به تل‌آویو در تحقق دیگر اهدافش یعنی مبادله اسرا با هدف کاهش فشار افکار عمومی اسرائیلی‌ها، تلطیف فضای بین‌المللی به نفع تل‌آویو و مهار آتش اعتراض‌ها در کرانه باختری و قدس اشغالی کمک میکند و خود نیز برای گسترش احتمالی دامنه درگیری‌ها بعد از آتش‌بس ناپایدار در لبنان، یمن و سایر جبهه‌های مقاومت در منطقه آماده‌تر می‌شود. از این چشم‌انداز، پیشنهاد امریکایی-اسرائیلی آتش‌بس موقت در ماه رمضان در خوش‌بینانه‌ترین وضعیت «اسب تروا» و در وضعیت بدبینانه‌تر، فرصت برای احتباس آتش به قصد انفجار آن است.
نورنیوز