سایر رسانه‌ای: درخشش تیم‌ملی والیبال یک‌بار دیگر نگاه‌ها را به سمت غیرفوتبالی‌ها تغییر داد. البته این تغییر نگاه فقط بین عامه مردم است، همان‌ها که مسئولان همیشه برای توجهات تبعیض‌آمیز به فوتبال پای‌شان را وسط می‌کشند و شادی مردم را بهانه می‌کنند. جدا از والیبال، سایر رشته‌های تیمی و انفرادی نیز برای کسب موفقیت و بالا نگه داشتن پرچم ایران از جان و دل و با کمترین امکانات و توقعات زحمت می‌کشند، ولی باز هم بخش اعظم بودجه و توجهات به سمت مستطیل سبز روانه می‌شود!
آوازه کولاک تیم جوان والیبال در لیگ‌ملت‌ها به گوش همه رسیده و حتی رسانه‌های آن‌سوی آب‌ها نیز با آب و تاب عملکرد فوق‌العاده عطایی را مورد ستایش قرار می‌دهند، ولی تمام فکر و ذکر مسئولان، جام‌جهانی قطر و تیم‌ملی فوتبال است. بلندقامتان امریکا را بردند، ولی کسی پیشنهاد معافیت از سربازی والیبالیست‌های مشمول را نداد، شکست لهستان، صربستان و کانادا کار بزرگی بود که خیلی از تیم‌ها از عهده‌اش برنیامدند و حتی به چالش کشیدن ایتالیا و برزیل هم ارزش تقدیر ویژه دارد. منتها کسی حواسش به غیرفوتبالی‌ها نیست. انگار پیروزی‌های غیرفوتبالی در آوردگاه‌های جهانی فقط در حد یک پیام تبریک برای‌شان اهمیت دارد و بس. در طول مدتی که والیبالیست‌های جوان در مرحله اول لیگ ملت‌ها با تیم‌های قدرتمند و تا دندان مسلح می‌جنگیدند، بسیاری از نمایندگان مجلس اخبار تیم‌ملی را به صورت ویژه پیگیری می‌کردند و به آن‌ها وعده حمایت ویژه می‌دادند. معاون اول رئیس‌جمهور نیز جلسه‌ای با حضور وزیر ورزش، وزیر صنعت، رئیس سازمان برنامه و بودجه و سخنگوی دولت برای بررسی راهکار‌های حمایت و تقویت تیم‌ملی فوتبال برای حضور پرقدرت در جام جهانی برگزار کرد.
آیا برگزاری جلسات متعدد و ارائه راهکار‌های مختلف برای کمک همه‌جانبه از فوتبال، حمایت ویژه محسوب نمی‌شود؟
درست است که جام‌جهانی برای همه دنیا اهمیت دارد و مردم ایران نیز منتظر شروع مسابقات قطر هستند، ولی باور کنید سایر رشته‌ها نیز به اینگونه توجهات ویژه نیاز دارند. ورزشکاران و قهرمانان بسیاری به‌رغم احساس این خلأ معنوی و مادی، بار‌ها سکو‌های آسیا و جهان را فتح و برایمان افتخارآفرینی کرده‌اند. اینکه نتایج تیم‌ملی در قطر تا این اندازه ذهن مسئولان از جمله برخی از نمایندگان مجلس را مشغول کرده، نشان از فوتبال‌زدگی کشورمان دارد. در صورتی که بعد از صعود تیم‌ملی والیبال به مرحله نهایی لیگ ملت‌ها تنها چند پیام تبریک برای‌شان صادر شد. این سؤال سال‌هاست که در ذهن همه بی‌جواب مانده، چرا به‌رغم این حمایت‌های ویژه و همه‌جانبه تیم‌ملی فوتبال مدت‌هاست رنگ قهرمانی قاره‌کهن را به خود ندیده و بازیکنانش برای کسب پیروزی در بازی‌های دوستانه نیز انتظار دریافت پاداش ارزی دارند؟!
باور کنید مردم همانطور که از برد‌های فوتبالی خوشحال می‌شوند از افتخارآفرینی المپیکی‌ها، درخشش والیبال، کشتی، بسکتبال، رزمی‌کاران و سایرین نیز شادمان می‌شوند. برای کشورمان خوب نیست که فوتبالش در ناز و نعمت باشد و بازیکنان ملی‌اش در فکر کله‌پا کردن سرمربی کروات باشند، اما تیم‌های دیگر برای اعزام برون‌مرزی و پیدا کردن پرواز‌های خارجی ارزان‌قیمت در مضیقه باشند. این فوتبال‌زدگی باید یک جایی تمام شود و در عوض با نگاه بدون تبعیض همه فدراسیون‌ها و رشته‌ها از بودجه دولتی بهره بگیرند.
روزنامه جوان