امسال رئیس‌جمهور در موضوع روز خبرنگار، هم پیام مفصلی منتشر کرد؛ و هم از دو رسانه‌ی کلان خبری کشور بازدید کرد. محور مشترک در پیام پزشکیان و دیدارهایش از ایرنا و شبکه خبر، ستایش امید و سرزنش ناامید‌سازی بود. سخنان او فراتر از یک توصیه اخلاقی یا ملاحظه سیاسی، بیانگر یک نیاز عمیق و فوری در فضای رسانه‌ای کشور است: خبرنگاری امید.

توافق ارمنستان و آذربایجان برای ایجاد کریدور زنگزور با مدیریت 99 ساله آمریکا، سناریوهای تازه‌ای را پیش روی ایران قرار داده است. این مسیر می‌تواند توازن ژئوپلیتیکی شمال‌غرب را دگرگون کند و تهران را ناچار به بازآرایی دیپلماتیک، اقتصادی و امنیتی در قفقاز سازد.

در حالی که تنش‌ها میان روسیه و غرب در اوکراین رو به اوج است، خبر دیدار قریب‌الوقوع ولادیمیر پوتین و دونالد ترامپ بار دیگر پرسش‌های راهبردی درباره اهداف واقعی این نشست را زنده کرده است؛ آیا این گفت‌وگو فرصتی برای کاهش فشارهاست یا پوششی برای پیشبرد سیاست‌های تسلیم‌ساز واشنگتن؟

تصویب طرح اشغال کامل غزه، عبور آشکار رژیم صهیونیستی از خطوط قرمز انسانی و حقوقی جهان است. این تصمیم که میلیون‌ها فلسطینی را به کام فاجعه می‌کشاند، نه‌تنها امنیت اسرائیل را تضمین نمی‌کند، بلکه آن را در باتلاق جنگی بی‌پایان، انزوای جهانی و بحران داخلی فرو خواهد برد.

موافقت کابینه لبنان با طرح پیشنهادی آمریکا برای خلع سلاح حزب‌الله، نقطه عطفی خطرناک در معادلات امنیتی منطقه است. این تصمیم، بازدارندگی در برابر رژیم صهیونیستی را به‌شدت تضعیف کرده و معادله قدرت را به سود تل‌آویو تغییر می‌دهد؛ امری که می‌تواند امنیت، انسجام و آینده لبنان را به مخاطره اندازد.

روز خبرنگار یادآور ایثار مردان و زنانی است که جان بر سر حقیقت گذاشتند. از شهید غلامرضا رهبر تا شهید صارمی و شهدای مظلوم رسانه‌ای در غزه، خبرنگاران تاریخ‌ساز، حافظان آگاهی ملی‌اند؛ صدای مردم، دیده‌بان جنگ‌ها و مرزبانان روایت ملت.

هشتاد سال از بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی می‌گذرد، اما نه تنها عاملان این جنایت بی‌سابقه هرگز محاکمه نشده‌اند، بلکه با سکوت نهادهای جهانی، به الگویی خطرناک برای تکرار فجایع هسته‌ای و نسل‌کشی در جهان امروز تبدیل شده‌اند؛ از غزه تا تهدید ایران.

رسانه‌های غربی با بهره‌گیری از ادعاهای بی‌پایه، همکاری هسته‌ای ایران و روسیه را بهانه‌ای برای فشار سیاسی، تکمیل پازل جنگ اوکراین و تحریف واقعیت‌های حقوقی می‌کنند؛ تلاشی هماهنگ که همزمان به تطهیر جنایت‌های تاریخی آمریکا و رژیم صهیونیستی می‌انجامد.

هشتاد سال پس از هیروشیما، سایه بمب اتمی هنوز بر سر جهان سنگینی می‌کند. آمریکا که خود آغازگر استفاده از این سلاح مرگبار بوده، امروز با استانداردهای دوگانه و فشار بر برنامه‌های صلح‌آمیز دیگران، مشروعیت اخلاقی و سیاسی خود را به چالش کشیده است.

«امنیت مردم‌پایه» را باید به منزله هسته معنایی دکترین امنیتی دولت چهاردهم در نظر گرفت. این مفهوم برخلاف رویکردهای اقتدارگرایانه‌ای که امنیت را حاصل کنترل و سرکوب می‌دانند، بر نوعی از حکمرانی مشارکتی، عدالت‌محور و اعتمادساز استوار است. امنیت مردم‌پایه به این معناست که شهروندان نه‌تنها موضوع امنیت، بلکه بازیگران و تولیدکنندگان آن‌ هستند.